spierballen

In het noorden hebben we flinke wandelingen gemaakt. En tijdens dat wandelen moeten steevast flinke hellingen beklommen worden. In Launceton besloten we rond de middag om even door een kloof te wandelen; flesje water mee. Zoals echte touristen keken we niet goed naar alle mogelijkheden en zo namen we ongewild de moeilijkste route: steil omhoog via natuurstenen "trappen". Op de kaart stond dat de route 20 minuten duurde, maar we hebben een uur lang een steile klim gemaakt! Het uitzicht was grandioos! Gelukkig was er boven aangekomen een kiosk en een frietje was zo gekocht. De route terug langs de andere kant van de kloof duurde inderdaad 20 minuten en het uitzicht daar was net zo mooi.

De volgende dag hebben we een stadswandeling gemaakt door de stad, waar veel mooie oude gebouwen staan met elk hun eigen geschiedenis, vaak terug te voeren op (ex)gevangen. Onze kuitspieren ontwikkelen zich ondertussen in rap tempo!

Via wegen door het binnenland en de bergen reden we naar de oostkust. In de bergen leek het hier en daar wat armoedig: de woningen waren verwaarloosd en de boeren hadden kleine kuddes vee. Soms stonden er maar tien koeien in de wei. Ook was er wijnbouw op de hellingen. De natuur was weer overweldigend; zwarte zwanen met hun kuikens in het meer en de tasmaanse egeltjes, die rustig scharrelen langs de bosrand (en niet op de weg).

Ik ben onder de indruk geraakt van de houtindustrie hier. Ze maken gebruik van verschillende inheemse houtsoorten en dat levert prachtige produkten op in heel ongewone vormen. Soms uitgestald in de houtzagerij en soms in mooie winkels.